Feesten tot de zon opkomt

Zondag 4 juni, 1e Pinksterdag  (deel 2)

Het voorportaal van de hammenhemel, de fabrieksboerderij

Na de koffie in Bourtange (uiterst voorkomend geserveerd aan deze fietser terwijl de kroeg nog gesloten was), was het tijd om Duitsland te verkennen. Dit gebied is een echte landbouwstreek. Wat opvalt, zijn de enorme varkenshouderijen die groter worden naarmate je verder naar het oosten rijdt.

Dit zijn in feite geen boerderijen, maar fabrieken waar goedkoop vlees wordt geproduceerd. Er staat geen woonhuis meer bij, alles is computergestuurd en camera's houden alles in de gaten. Vensters zijn er niet. Knorretje wordt bij kunstlicht (anders eet ie niet) met speciaal bewerkt voer (met o.a. koper toegevoegd waardoor ie voortdurend honger heeft) in een paar maanden vetgemest. Daarna volgt enkele reis hammenhemel. Gestorven voor jou en mij.

Het jaarlijkse schuttersfeest in Lorup

Maar we zouden het over mooie vrouwen hebben. Wie schetst mijn verbazing toen ik door Lorup fietste en er honderden dorpelingen waren uitgelopen om mij toe te juichen. De ontnuchtering volgde snel. Achter het dorpshuis stond een hele stoet met schutters en schutterskoninginnen klaar voor een optocht. De mannen keurig in jagersgroen met hoed-en-pluim, de koninginnen in een schitterende outfit, alsof ze naar het bal gingen. Nou ja, dat doen ze ook. Een van de dorpelingen vertelde me dat het schuttersfeest twee dagen duurt en dat je pas naar huis gaat als de zon opkomt. Kijk, dát is nog 's feesten! 

Maar ja, geen tijd te verliezen, ik ben hier per slot van rekening voor de Hanze. Nou valt daar pas weer in Bremen iets over te melden, maar dan moet ik daar toch zien te komen.

Koffie was vandaag schaars. Maar zoals altijd, als de nood het hoogst is, is de taart nabij. Rond drie uur reed ik door het buitengebied bij Markhausen toen de eerste druppels vielen. Nu is het een vorm van levenskunst om ongemak te compenseren met iets wat je graag wilt. En ziedaar: voor een monumentale oude schuur stonden massa's fietsen. Een oude heer stapte net af en riep me toe: 'Hier gibt es Kaffee und Kuchen' waarna hij naar binnen verdween.

De 'taartschuur' in Markhausen

Ik hem achterna. En wat bleek: de plattelandsvereniging van Markhausen organiseerde haar tweejaarlijkse koffie & taartenhappening. En hoe! Er stonden minstens 20 soorten zelfgemaakte taarten met bijbehorende dames trots achter de tafel. Ik moet zeggen dat ik hier de lekkerste taart sinds jaren heb gegeten. De prijs was er ook naar: € 3  voor twee koffie en een niet te kinderachtig stuk taart. Over twee jaar ga ik weer!

De lekkerste taart van de Hanzeroute in Markhausen

De magneetzweefbaan in Lathem, ook daar kom je voorbij