Zaterdag 3 juni - Gasselte -> Stadskanaal -> Onstwedde -> Bourtange (35 km)
Atje brengt me met de auto naar Gasselte waar ik het begin van traject 5 van de Hanzeroute oppik. Het is prachtige dag, niet te warm, mooi fietsweer. Maar wie had kunnen denken dat deze dag in het teken zou staan van losbandige joffers en mooie vrouwen?
Na een kilometer of wat zit het ritme er weer in. De fiets met bepakking zoekt gewillig zijn weg over de bospaadjes met boomwortels en mul zand. Het is iedere keer weer intens genieten met deze fiets (Snel Expedition met Rohloff naaf en brede banden). Een goede fiets is toch echt levenskwaliteit!
De route slingert door het Westerwold. Dat is het zandgebied ten zuiden van Groningen met weilanden met melkkoeien en akkers met aardappelen, bieten en graan. Voorbij Stadskanaal wordt het landschap kleinschaliger, daar begint het gebied van de Ruiten Aa, een ruig beeklandschap met prachtige blauwgraslanden.
Als je fietst, ben je één met de natuur. Overal zitten vogels. Als ik mijn ogen dicht zou doen, dan zou ik aan het soort vogelgeluiden weten hoe het landschap er uit zou zien. In het bos zitten veel braamsluipers, zwartkoppen, tjiftjafs en kwikstaarten. Ook de koekoek en de buizerd laten zich horen.
Tussen de akkers en de weilanden hoor je totaal andere vogels. In de geriefbosjes langs de akkers miegelt het van de gorzen. Die hebben zo'n mooi, typisch heimweegeluid. Boven de weilanden buitelen de kieviten. De boerderijen vormen een biotoop op zichzelf met rondscherende boerenzwaluwen, scharrelende mussen en krijsende groenlingen.
Onstwedde is een lief plaatsje tussen de vouwen in het landschap. Dit dorpje heeft een zgn. 'Joffertoren'. Lang, lang geleden, waren hier drie rijke juffers die zich grotelijks misdroegen. Het gerucht ging dat zij zich te buiten gingen aan onzedelijk gedrag. Een mens mag er niet aan denken! Toen brak de pest uit. De drie joffers zagen hierin de wraak van God voor hun gedrag en kregen wroeging. Als vorm van berouw - en in een poging de hemel alsnog te verdienen - lieten zij (ze waren immers niet geheel onbemiddeld) ieder een bakstenen kerktoren bouwen. Een van die torens bevindt zich Onstwedde. Als recht ten hemel oprijzende herinnering aan onzedelijk gedrag. Foei toch!
Onstwedde kent nog meer bijzonderheden. Achterin in het dorp staat een Saksische boerderij die door de boer is ingericht als streekmuseum. Wie dol is op oude landbouwwerktuigen, kan hier z'n hart ophalen. Vooral het martelwerktuig waarmee ongeboren kalveren uit de koe werden gesleurd, is indrukwekkend.
Naast de boerderij is een mooie, oude tuin waar thee en lekkers geserveerd wordt. Omdat Gerard, de oude boer, verder geen gasten heeft, is er tijd om te kletsen. Als ik vraag wat een Saksische boerderij is, legt hij het systeem uit. 'Het is een zgn. 'Los huus' waarvan het gebinte met pen-en-gatverbindingen zijn gemaakt. Als het nodig was, kon zo het hele huis uit elkaar worden gehaald en ergens anders weer worden opgebouwd. Vandaar een 'los huus'.' Ik snap het. Boeiend.
Ook al woont hij in een klein dorp, je kunt niet van Gerard zeggen dat hij geen mening over de rest van de wereld heeft. Al pratend komt hij op Willem Alexander. Dat vindt hij wel een toffe peer. Maar die vrouw van hem! Als ik voorzichtig tegenwerp dat Maxima altijd veel lacht, fulmineert hij: 'Dat is het hem juist. Ze lacht áltijd! Zo iemand kán niet deugen! En bovendien, waarom moet de koning zijn vrouw uit het buitenland halen? Er zijn hier toch mooie vrouwen genoeg?' Hij kijkt me doordringend aan. Ik spreek hem niet tegen... 'k Zou niet durven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten