Zondag 11 juni 2017; Jesteburg (camping) -> Wulfsen -> Salzhausen -> Kirchgellersen -> Lüneburg (jeugdherberg; 56 km, in totaal 793 km vanuit Zaltbommel).
Met een daverende klap ging er een kanon af. Een paar tellen later nog een keer, nog harder nu. In totaal klonken er zeven kanonschoten. Het was zondagochtend, zeven uur, en ik lag nog wat te soezen in mijn tentje, maar nu was ik toch in één klap wakker. En hoe!
Gisteravond had de campingbeheerder verteld dat de schutterskoning van dit jaar iemand was die de ambitie had om zijn traditionele kanonsschoten zo hard mogelijk te doen klinken. Nou, dat was uitstekend gelukt!
De Schützenvereine zijn afkomstig uit de middeleeuwen. Toen was het centrale gezag niet zo sterk en steden met stadsrecht kregen het recht op een soort weerbaarheidskorps, de schutters. In deze tijd zijn het in feite alleen nog maar gezelligheidsverenigingen maar geschoten wordt er nog steeds. Degene die de beste schutter is, is de schutterkoning en die heeft allerlei plichten.
De tradities verschillen per streek, maar in deze buurt van Nedersaksen is het gebruikelijk dat je als schutterskoning om zeven uur 's ochtends een kanonsalvo afvuurt. Ik vermoed dat ze hier de carbietkanonnen voor gebruiken die de boeren inzetten tegen de duiven.
Enfin, ik was wakker en ik moet zeggen: het was een prachtige dag. Je kon merken dat het heel warm zou worden. Dus snel het tentje in de zon gezet (de Hubba Hubba is zelfdragend dus die kun je neerzetten waar je wilt) en ontbijt gemaakt onder toeziend oog van een hele serie in badjas gehulde bewoners die zich richting douche bewogen. Om negen uur rolde ik de camping af.
Al fietsend vroeg ik me af hoe dat vroeger moet zijn geweest met de Hanzehandel over land. Op zee was zeeroverij een reëel gevaar (daarom waren Hanzeschepen ook vaak als gevechtsschip uitgerust), maar ook op het land waren roversbendes actief en de spullen die vervoerd werden, waren per definitie schaars en dus kostbaar.
In het Speichermuseum in Stade staan modellen op schaal van hoe dit vervoer eruit heeft gezien. Er werd gebruik gemaakt van grote houten wagens met metalen wielen met houten 'banden'. Die werden getrokken door zes tot soms wel twaalf paarden. Per dag legden ze zo 30 à 40 kilometer af. Meestal reisden ze in groepen vanwege de veiligheid. Het tart iedere verbeelding, maar op deze wijze hebben ze een groot deel van Europa bevoorraad. Daarbij vergeleken is een stukkie fietsen over glad asfalt en af en toe een bospad een makkie.
Maar helemaal ongevaarlijk is het fietsen hier niet. Er bevinden zich hier namelijk WOLVEN!!! Niet ver hier vandaan, bij Cuxhaven, bevindt zich een hele roedel wolven. Een daarvan, een jong mannetje, is in maart 2017 in Drenthe verongelukt. Wolven leggen enorme afstanden af, vooral als ze als jong volwassen mannetjes uit de roedel worden gestoten.
Het is serieus een kwestie van tijd voor grote delen van Europa weer de belangrijkste predator aan de top van de voedselketen hebben. Afgelopen jaren zijn er drie wolven in Nederland gespot en als je ervan uitgaat dat het schuwe dieren zijn die zich uitstekend weten te verbergen, kun je je afvragen hoeveel het er werkelijk zijn geweest. Ook hier in de buurt speelt het thema. Als ik door het dorpje Brackel fiets, dan hangt middenin het dorp een plakkaat dat de inwoners oproept voor een vergadering op 21 juni waarop gesproken zal worden over hoe om te gaan met de wolven hier in het gebied.
Het zal mij benieuwen. Als je ziet hoe de landbouw zich transformeert naar fabrieksmatige voedingsindustrie en het buitengebied steeds meer leeg komt te staan, dan zou het best 's kunnen dat er werkelijk ruimte voor de wolf komt. Dat wil zeggen: als de schutterij (lees: de jagers) zich niet zo bedreigd voelen dat ze grof geschut inzetten om dit mooie beest te vernietigen voordat het een kans heeft gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten